Η ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΤΙΑΣ!

Της Κατερίνας Μπαχάρη-Κουτσουνά

Η Βρύση της Ετιάς!

Στη βρύση που λαχτάρησα νεράκι να διψάσω,
να δροσιστώ και να βραχώ, ζωή να ξαποστάσω,
ήρθα και βρήκα ερημιά και μούσκλια φυτρωμένα!
Και το λιμπί κι η γούρνα της πλήρως ερημωμένα!

Οι μνήμες στήσανε χορό και οι λυγιές καρτέρι
κι είπανε: -Ξένη πώς γυρνάς απ´τα δικά μας μέρη;
-Δε με γνωρίζεις βρύση μου, που ήπια το νερό σου,
τα ζωντανά μου πότισα, στάθηκα στο πλευρό σου;

-Ήσουνα νια, νεράιδα μου, με γυριστές πλεξούδες!
Και τώρα γλυκομίλητη, μα σαν τ(ι)ς ξενοκυρούδες!
Πούν´το ξυπόλυτο παιδί με το πλατύ το γέλιο;
Τα γίδια και τα πρόβατα, το ξύλινο φραγγέλιο;

Πού ´ναι η βήκα, το σταμνί, κόπανος και βαρέλα;
Ο γάιδαρος και τ´άλογο που ´κάναν πασαρέλα!
Τα κοριτσούδια κι οι φωνές που και νεκρό ανασταίναν;
Θυμάσαι ,,χορομπουλητό,,κι ύστερα ξεθυμαίναν

στη γούρνα μου τη δροσερή, την καλογυαλισμένη;
Πλατσούρισμα, μπουγέλωμα κι ας ήσουν στολισμένη!
Στο ένα χέρι το τυρί, στ´ άλλο το παξιμάδι
σα χόρταινες που μ´εβαζες με το ξερό σημάδι;

-Βρύση μου, εκείνα μέσα μου τα κουβαλώ! Κι εσένα!
Κι όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, τρώγω απ´τα περασμένα!
Κι ήρθα κοντά σου σήμερα λίγο να ξαποστάσω,
να θυμηθώ το παρελθόν και νιότη ν´αγοράσω!

-Δεν την πουλώ τη νιότη εγώ κι ας είμαι στα κουρέλια!
Εδώ νά ´ρθείς για να τη βρεις με βήκες και βαρέλια!
Κι αν αρρωστήσεις, γιατρικό θα δώκω το νερό μου,
μα στέρεψε κι αυτό μ´εσέ, χάθηκε τ´ονειρό μου!

-Βρύση μ´, τα χίλια πρόβατα, οι δέκα τσοπανάδες,
που πότιζαν, ξεδίψαγαν κοπέλια και μανάδες;
Δε σου ´τοιμάσανε στολή στη σχόλη να φορέσεις,
στο πανηγύρι, στη γιορτή, Χριστού, Λαμπρή, ν´αρέσεις;

Δεν ήρθαν την Πρωτοχρονιά κορίτσια να γεμίσουν,
να πιούν τ´αμίλητο νερό, με τύχη να φορτίσουν;
Να σε ταΐσουνε γλυκό και να σ´αλείψουν μέλι;
Να τραγουδήσουν ωσσανά οι ψαλτάδες κι οι αγγέλοι;

-Σα γριά μ´αφήκαν μοναχή, στέρφα σαν προβατίνα,
να σιγοστάζω δάκρυα, σα χήρα απ´την Αθήνα!
Τι έχασα γι άντρα το βουνό, την Πλεύρη στα καμμένα!
Τα περδικοπερίστερα τά ´χω κι αυτά χαμένα!

Δεντρί, αγραπίδι, κουτσουπιά, πουρνάρι, κουμαρίτσα,
την πεύκα, τη βελανιδιά και τη μικρή αγριελίτσα!
Βουή τα βρήκε τα δεντρά και μένα συφορίτσα!
Οι ξυλοκόποι τά ´σουραν απ´την κατηφορίτσα!

Ο άμπουλας πιο πάνω γιε, θυμάσαι, δες οι βράχοι!
Στο σχιστολίθι είχαν φωλιά κάβουροι και βατράχοι!
Σφήκες, σερσέγκια, μέλισσες, μερμήγκια, πεταλούδες,
σκύβαν κι επίναν κι έλεγαν λόγια σαν κοπελούδες;

Τα φίδια γοργοσέρνονταν, γιορντάνια η φορεσιά τους
και τά ´πνιγε του άμπουλα η χαρά μες τη δροσιά τους;
Το πανηγύρι του άμπουλα και το δικό μου αντάμα
θυμάσαι που το γλένταγαν και το ´καναν ρεκλάμα;

-Θυμάμαι, βρύση μου καλή, και τούτα κι άλλα τόσα!
Τα νυφοστόλιστα προικιά, τα χαρανιά, τη Γκιόσα!
Κόρες λευκαίναν τα πανιά και γριές τις ορμηνεύαν
και ζευγολάτες πέρναγαν, σιμά σου ξεπεζεύαν!

Το ξωκλήσι της Ετιάς!

Κι όταν στη σχόλη της Κυράς απάνου στο ξωκλήσι,

8 Σεπτέμβρη με καλό, κοπέλια, νιοί μελίσσι,
δίνανε όρκους, πέζευαν για τη δική της Χάρη
κι αυτή ευλόγα πρόθυμα και νια και παληκάρι!

Θυμάμαι τα Χριστούγεννα, εκείνο το Δεκέμβρη
πού ´πλένα τα γουρνάντερα στο παγωμένο αγέρι,
κι η ζεστασιά των σπλάχνων σου θώπευε την ψυχή μου,
τη μάνα που αγκομάχαγε κι ήμουνα μοναχή μου!

Κι απέναντι, φιγούρα σου, αυλή σου, συντροφιά σου,
(του) Ψαρρού ο κήπος έστεκε, θρέμμα και ομορφιά σου,
με κηπομαγερέματα κι οπωρικά και τη συκιά δικιά σου!
Η στέρνα του έτρεφε πολλά βατράχια σαν παιδιά σου!

_Ξέχασες το σιγόντο μου, που εκράταγα στους νέους;
Και τα φιλιά, τους όρκους τους, Ιουλιέτες και Ρωμαίους;
_Και την ελιά της νόνας μου πιο πάνω στην πεζούλα
που έστεκε φύλακας πιστός στα φόρα και στη ζούλα!

-Τώρα τα βάτα συντροφιά, τα σκίντα κι οι λυγιές μου,
τα μούσκλια, νεροκάρδαμα, βατράχια, οι πληγές μου!
Ανάμεσα στις πέτρες μου λειχήνες, βρύα, ξέρες,
μετρούν τους χρόνους, τους καιρούς και τις καλές τις μέρες!

Στ´αρχαία θά ´μαι κάποτε, στ´αζήτητα ίσως μείνω
και στου χωριού τους κάτοικους (ποιούς;) ίσως νερό δε δίνω!
Μα εγώ θα στέκω όσο μπορώ, θ´ανοίγω τη θωρειά μου
κι όποιος διαβάτης σαν και σε κοιτά την αρχοντιά μου

μαραζωμένη, τραγική, με νου που ταξιδεύει
κι αναθυμάται τα παλιά, δακρύζει και ,,λαγγεύει,,!
Αχός ακόμα έρχεται του κόπανου η αψάδα
και πανηγύρι και γιορτή π´έδιωχναν την αγριάδα!

-Σκύβω που λες να πιώ νερό, να πιω, να ξεδιψάσω!
Δεν είχε γεύση του καιρού, πικρό ήτανε σα γράσο!
Κι έφερε δίψα πιότερη, δίψα φαρμακωμένη!
Ήτανε το παράπονο...κι η βρύση περιμένει.....

...γενιά να φέρει το ξυστρί, νιο να τήνε ξυστρίσει
και νια κι αρραβωνιαστικιά να την καλογυαλίσει!
Το σύννεφο παρακαλεί να βρέξει το νερό του....
Η γούρνα γιόμισε νερό και τρέχει...στο πλευρό του!

Είπε ! Κι εξύπνα απ´ το βαθύ τον ύπνο που είχε πάρει
και μες τ´ονειροτάξιδο δεν έπαιρνε χαμπάρι
πως την δροσιά της κουβαλώ, την τώρα και την τότε!
Έφυγα και παρακαλώ ! Αμήν Θεέ μου, πότε;

Φωτό της περιοχής με το ξωκλήσι και κάτω η βρύση!

                              Υ.Γ. Οι Μοφκιτσάνοι, δεμένοι με τον τόπο μας δικαιολογούμε το συναίσθημα και την προσωποποίηση, τις μνήμες και τη λαχτάρα για την αναβίωση και δεν παύουμε να ονειρευόμαστε ποτέ!

Γάμος: Το ωραιότερο ραντεβού της ζωής!

Τα δικά μας παιδιά, Ο Νίκος και η Μάγδα παντρεύτηκαν. H νύφη από το χωριό μας, η Μάγδα Ανδριοπούλου κόρη του Σάκη Ανδριόπουλου και της Αντωνίας, παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της Νίκο Καρτσώνη, το Σάββατο 5 Μαίου 2018, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρέα Αττικής, σε ένα όμορφο γάμο που πραγματοποιήθηκε βροχερή μέρα. Τα υπέροχα πράγματα όμως στη ζωή μας αποδεικνύουν πως ακόμα και με τη βροχή ένας γάμος μπορεί να είναι πολύ όμορφος και πραγματικά ήταν. Στο μυστήριο του γάμου παρευρέθησαν οι συγγενείς αλλά και οι προσκεκλημένοι φίλου του ζευγαριού. Πραγματικά ήταν ένας υπέροχος και ζεστός γάμος!

Μετά το μυστήριο ακολούθησε δεξίωση με αρκετό φαγητό, χορό και διασκέδαση στο κέντρο "Αστέρια". Το ζευγάρι εκπλήρωσε το όνειρό του με τον καλύτερο τρόπο και όλοι εμείς τους ευχόμαστε όσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι νιώθουν σήμερα που παντρεύτηκαν τόσο και περισσότερο να νιώθουν κάθε μέρα της ζωής τους.

Νίκο και Μάγδα να ζήσετε ευτυχισμένοι!

“Ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο”!

Συνέντευξη: Λουκάς Καρνέσης, συγγραφέας.

Σήμερα θα σας παρουσιάζω μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με το (συνταξιούχο της ΑΤΕ) Λουκά Καρνέση συγγραφέα, σύζυγο της πατριώτισσάς μας Αναστασίας (Τασίας) Μπαλαδήμα!

Βιογραφικό
Ο Καρνέσης Λουκάς γεννήθηκε στην Σαλαμίνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Πειραιά. Είναι παντρεμένος, με την Αναστασία Μπαλαδήμα, έχει δυο γιους και κατοικεί μόνιμα στο Χαϊδάρι. Εργάστηκε στην ΑΤΕ μέχρι τον Νοέμβρη 2014, όπου (αναγκαστικά) έκανε χρήση της εθελουσίας εξόδου από τον νέο εργοδότη Τράπεζα Πειραιώς.

Η συνέντευξη δόθηκε στον συνάδελφό του και φίλο κ. Γιώργο Γιαννόπουλο.

Ερώτηση: Γιώργος Γιαννόπουλος
Τα βιβλία που έχετε εκδώσει;

Απάντηση: Λουκάς Καρνέσης
Πάντοτε όταν είχα λίγο χρόνο (ξέρετε καλά τις συνθήκες της δουλειάς μας) μου άρεσε πολύ να γράφω. Έχω 5 χειρόγραφα μυθιστορήματα στο συρτάρι που περιμένουν τη σειρά τους.
Το πρώτο μου βιβλίο “ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο” εκδόθηκε τον περασμένο Νοέμβριο από τις εκδόσεις ΛΥΚΟΦΩΣ , ενώ έχω αυτοεκδόσει ηλεκτρονικά και ένα θεατρικό, με τίτλο “Εσωτερικοί διάλογοι”.

Ερώτηση: Λίγα λόγια για το περιεχόμενο του έργου σας;

Απάντηση: “Tο πακέτο” είναι το πρώτο χάρτινο παιδί μου και το αγαπώ πολύ. Το περιεχόμενο στρέφεται γύρω από την “ταύτιση” συγγραφέα και ήρωα που προκαλεί μια υποσυνείδητη σύγκρουση, βάζοντας παράλληλα και διάφορα θέματα προς συζήτηση που νομίζω αφορούν πολλούς από εμάς. Στο βιβλίο οι κεντρικοί ήρωες είναι δύο, ο συγγραφέας Βασίλης Αντωνίου και ο ήρωάς του Στάθης Καραλής. Αρχικά, παρουσιάζεται ο Στάθης Καραλής. Ο Στάθης είναι ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, έχει μια καλή οικογένεια, δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και έχει κατορθώσει να περάσει την οικονομική κρίση χωρίς απώλειες. Ωστόσο, κάποια στιγμή αρχίζουν να εμφανίζονται στη ζωή του διάφοροι άνθρωποι που φαίνεται τον γνωρίζουν και του δίνουν διάφορες συμβουλές, χωρίς όμως, ο ίδιος να τους γνωρίζει πάντα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συστήνονται στον Καραλή ως άνθρωποι κάποιου συγγραφέα που έχει επιλέξει τον Στάθη για να τον κάνει πρωταγωνιστή σε ένα βιβλίο του. Ενώ αυτό συνεχίζεται, παρουσιάζεται στον αναγνώστη ο Βασίλης Αντωνίου, ένα συγγραφέας που πασχίζει να ολοκληρώσει το νέο του βιβλίο. Ο ίδιος δυσκολεύεται να βρει την έμπνευσή του και ο εκδότης του τον πιέζει ζητώντας του γρήγορα ένα βιβλίο που θα κάνει πολλές πωλήσεις. Αν και στην αρχή τα δύο πρόσωπα, ο Καραλής και ο Αντωνίου, μοιάζουν να μην έχουν καμία σχέση, γρήγορα διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν ισχύει. Η ζωή του Στάθη Καραλή καθορίζεται ουσιαστικά από τον Βασίλη Αντωνίου, ο οποίος τον έχει επιλέξει για να είναι ο ήρωας του βιβλίου του. Πιεσμένος από τον εκδότη του να γράψει ένα βιβλίο που να συγκινήσει και να αρέσει στους πολλούς, ο Αντωνίου αποφασίζει να «τσαλακώσει» τον ήρωά του. Σε μια φωτογραφία που στέλνει από ένα επαγγελματικό της ταξίδι η γυναίκα του Καραλή, αυτός παρατηρεί ένα πακέτο τσιγάρα στο κομοδίνο του δωματίου της. Γνωρίζοντας ότι η γυναίκα του δεν καπνίζει, ο Καραλής σοκάρεται και αποφασίζει να ενεργοποιηθεί. Παράλληλα, εμφανίζεται μια μυστηριώδης γυναίκα, παλιός έρωτας του Καραλή, η οποία κανονίζει να φέρει σε επαφή τους δύο ήρωες. Θα καταφέρει ο Στάθης να βγει από τον λαβύρινθο που βρίσκεται; Ο συγγραφέας θα υποκύψει στη βούληση των αναγνωστών ή θα υπερισχύσει η δική του, ελεύθερη βούληση; Αυτά είναι ερωτήματα που για να τα απαντήσετε θα πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο.

Ερώτηση: Συνεχίζετε το γράψιμο και τι νέο θα παρουσιάσετε;

Απάντηση: Βεβαίως και συνεχίζω, είναι κάτι που λατρεύω το αγαπώ ένα χόμπι μπορείτε να το πείτε. Το νέο μου μυθιστόρημα είναι σχεδόν έτοιμο (βρίσκεται στις διορθώσεις) και θα εκδοθεί φέτος τον χειμώνα. Είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην επαρχία, αρχές του 1980.

Ερώτηση: Tι έχετε να πείτε στους νέους ανθρώπους αλλά και γενικά σε αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τη γραφή;

Απάντηση: Διαβάζω πολύ τους νέους (ηλικιακά) συγγραφείς, έχουν ορμή, δύναμη, κοφτερό λόγο και φυσικά θέλουν να πουν πολλά. Το γράψιμο, η πέννα, είναι ένα από τα ισχυρά “όπλα” που έχουν στη διάθεση τους ώστε να περάσουν ηχηρά τα μηνύματα τους, τη φωνή τους, την άποψη τους. Εύχομαι όλο και περισσότεροι νέοι να ασχοληθούν με τη γραφή, νομίζω ότι το έχουμε όλοι μας ανάγκη σήμερα.

Ερώτηση: Έχετε ασχοληθεί με την ποίηση και εάν ναι, δώστε μας ένα δείγμα;

Απάντηση: Δυστυχώς όχι. Η ποίηση είναι εξαιρετικά ένα δυνατό εργαλείο γραφής, λέξεις που συμπυκνώνουν νοήματα και συναισθήματα και θεωρώ ότι οι ποιητές έχουν πράγματι το “χάρισμα”. Έχω διαβάσει μόνο γνωστούς και μεγάλους ποιητές.

Ερώτηση: Τι γνώμη έχετε για την ανάγνωση γενικά;

Απάντηση: Είναι το αλάτι της ψυχής του ανθρώπου, το οξυγόνο που σου δίνει αυτοπεποίθηση συντροφιά, δύναμη και φυσικά μόρφωση.

Ερώτηση: Το διαδίκτυο βοηθάει στην ενημέρωση είτε στην επιμόρφωση;

Απάντηση: Το διαδίκτυο είναι πλέον μια επανάσταση στον χώρο της τεχνολογίας και επικοινωνίας, δεν μπορείς, αναγκαστικά, πρέπει να συμπορευτείς με όλα αυτά που έρχονται.
Αναμφίβολα έχει βοηθήσει και συμβάλλει τα μέγιστα, τόσο στην ενημέρωση όσο και στην επιμόρφωση. Αλλά και το τονίζω εμφαντικά, η αλόγιστη χρήση και οι παγίδες που επιμελώς κρύβονται σε αυτό, το καθιστά πολύ επικίνδυνο. Συνεπώς η σωστή προσεκτική και λογική χρήση του διαδικτύου είναι το πρώτο μέλημα μας.

Ερώτηση: Μοναξιά ή φιλία ή επανάσταση στο διαδίκτυο;

Απάντηση: Ένας συγγραφέας είχε γράψει το εξής για τη φιλία: είναι προτιμότερο να περπατάς στο σκοτάδι με τον φίλο σου, παρά μόνος σου στο φως. Η φιλία είναι ένας δεσμός αίματος, ένα συναίσθημα βαθύ ανθρώπινο και είναι πράγματι ευτυχισμένος ο άνθρωπος που έχει φίλους ή φίλο. Ο Αριστοτέλης είπε ότι η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα.
Στο διαδίκτυο μπορείς να βρεις νέες παρέες, να συζητήσεις διάφορα, αλλά όσα like και αν σου κάνουν δεν μπορούν επ ουδενί να αντικαταστήσουν την πραγματική ζωντανή φιλία.

Ερώτηση: Ποια η άποψη σας για την προσφυγιά;

Απάντηση: Δυστυχώς για άλλη μια φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πότε επιτέλους θα μάθει το ανθρώπινο είδος ότι δεν λύνονται τα προβλήματα με ακραίες πρακτικές, πολέμους, συρράξεις και γενικά με την βία. Πολλοί λαοί βίωσαν την αδικία τον φανατισμό την ματαιοδοξία και το μίσος. Σήμερα ζούμε το μεγαλύτερο κύμα μετακίνησης πληθυσμών. Οι απάνθρωπες συνθήκες βίας, η πείνα, οι ασθένειες συμβάλλουν σε αυτή τη μετακίνηση. Το μεγάλο αυτό θέμα δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια αλλά με ουσιαστικές πρακτικές και βοήθεια. Όσο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο (όλοι ξέρουμε πως) το φαινόμενο της προσφυγιάς θα πάρει διαστάσεις τυφώνα. Έστω και τώρα, δεν είναι αργά πιστεύω, μπορούμε να ενώσουμε όλες τις ψύχραιμες ουσιαστικές φωνές, ώστε να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την ανθρώπινη δυστυχία.

Ερώτηση: Πως σας έρχονται οι ιδέες για γράψιμο;

Απάντηση: Από τα πάντα, είτε είναι ταινίες, βιβλία, συζητήσεις, απόψεις, ιστορίες, εκδρομές, είτε οτιδήποτε άλλο. Έχω πάντα μαζί μου ένα μικρο μπλοκ και σημειώνω ότι άκουσα, είδα, γεύτηκα, που μου έκανε εντύπωση.

Ερώτηση: Ποια θέματα σας ελκύουν περισσότερο για να γράψετε ιστορικά, ερωτικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, επίκαιρα προσωπικά άλλα;

Απάντηση: Όλα με ελκύουν, μακάρι να μπορούσα να έγραφα για όλα. Πιστεύω ότι ένας που ασχολείται με την γραφή δεν πρέπει να παραμείνει σε ένα είδος γραφής που προφανώς κατέχει σωστά , αλλά να ρισκάρει να γράψει και άλλα είδη.

Ερώτηση: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι συγγραφείς και πως επηρέασαν – εάν επηρέασαν – το έργο σας;

Απάντηση: Αγαπημένοι μου Έλληνες είναι ο Χρόνης Μίσσιος, Αντώνης Σουρούνης, Χωμενίδης, η Ζέη και πολλοί άλλοι. Από ξένους θα πω Μαρκές, Κάφκα, Σάμπατο,Ρόμπινς Πεσοα και άλλοι. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο φυσικά με επηρέασαν και νιώθω ευγνώμων για όλους.

Ερώτηση: Η γραφή σας επηρεάζεται από την καθημερινότητα της Ελλάδας;

Απάντηση: Σίγουρα η καθημερινότητα παίζει το σημαντικότερο ρόλο για την συγγραφή. Σήμερα όσο και να θέλεις να αποφύγεις να γράψεις για αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο. Η οικονομική κρίση η φτώχεια η αποδιοργάνωση της κοινωνίας δεν σε αφήνουν αδιάφορο.

Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σας για τον φεμινισμό και εάν θεωρείτε ότι αυτός στην Ελλάδα οδήγησε τη γυναίκα σε ανώτερες βαθμίδες ή την καθήλωσε στη θέση της;

Απάντηση: Το φεμινιστικό κίνημα ξεκίνησε τον 19ο αιώνα, άρχισε δειλά να οργανώνεται με στόχο την εξίσωση των δυο φύλων σε όλους τους τομείς. Σήμερα με τα δεδομένα που υπάρχουν (κυρίως στις ανεπτυγμένες κοινωνίες) θα λεγες κατά πρώτο λόγο ότι έχει καταφέρει πολλές και σημαντικές νίκες. Στην Ελλάδα οι πρώτες αντιδράσεις ήταν μεμονωμένες, ενδεικτικά αναφέρω την Καλλιρρόη Σιγανού που σαν δημοσιογράφος κυκλοφόρησε τότε το 1888, έντυπο με κύριο θέμα τα δικαιώματα των γυναικών. Πιστεύω ότι μετά από την καταστροφή του 22 με τον ερχομό των ξεριζωμένων που είχαν στην πλειονότητα νέες και προοδευτικές ιδέες, η φτώχεια και η δυστυχία ανάγκασε την γυναίκα να βγει στην παραγωγή κυρίως για λόγους επιβίωσης .
Οι πιέσεις των κινημάτων που πλέον είχαν καλύτερη και αρτιότερη οργάνωση για ίσα δικαιώματα και άλλες σημαντικές διεκδικήσεις, όπως δικαίωμα ψήφου έφεραν κάποια αποτελέσματα. Σήμερα πιστεύω ότι η γυναίκα έχει κατά ένα μέρος ανεξαρτητοποιηθεί με τις δικές της δυνάμεις έχοντας πάντα αντίπαλο την ανδροκρατούμενη κοινωνία της χώρας μας.
Μην ξεχνάμε ότι η γυναίκα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στην περίοδο του μεσοπόλεμου αλλά και μετά από τον πόλεμο ήταν ( η πλειονότητα) αγράμματη, υποταγμένη στον άντρα, δεν είχε καμιά οικονομική αυτοτέλεια ώστε να σηκώσει κεφάλι. Το μόνο που έκανε ήταν δουλειά- χωράφι - σπίτι σαν σκλάβα. Ο φεμινισμός σήμερα, παρόλο που πολλοί προσπαθούν να τον απαξιώσουν, έχει αποκτήσει οικουμενική διάσταση ρίχνοντας το βάρος για την υπεράσπιση των γυναικών παγκόσμια, μιλάω για ξυλοδαρμούς βιασμούς καταπίεση μητρότητα κλπ.
Προσωπικά θεωρώ ότι η γυναίκα σήμερα έχει εκείνα τα εργαλεία, να πιέσει να φωνάξει, να επαναστατήσει, να διεκδικήσει, γιατί είναι όχι μόνο ικανή αλλά παραμένει πάντα ο δυνατός κορμός που στηρίζει ολόκληρο το δένδρο. Οι άντρες πρέπει να βοηθήσουν, αφού πρώτα όμως ξεριζώσουν από μέσα τους, βαθιές ανόητες νοοτροπίες και αντιλήψεις.

Ερώτηση: Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες με τα βιβλία σας;

Απάντηση: Πρώτα να ευχαριστήσω θερμά όποιον αναγνώστη συνάδελφο διάβασε το βιβλίο μου και ελπίζω να μην καταχράστηκα τον πολύτιμο χρόνο του. Όσο για τα μηνύματα, ελπίζω αυτά που θέτω στο βιβλίο να απασχολούν και τους περισσότερους.

Γιώργος: Ευχαριστούμε πολύ το συνάδελφο Λουκά Καρνέση και του ευχόμαστε να είναι πάντα υγιής και δημιουργικός.

Ένας όμορφος διάλογος, τον οποίο σας μεταφέρω αυτούσιο με την προτροπή προς όλους τους συμπατριώτες να διαβάσουν το βιβλίο και σίγουρα θα βρουν κάτι που τους αγγίζει! 

Λουκά καλοτάξιδο!

Μάνθος Κατσάμπουλας.