Αντίο φίλε...

Πριν λίγες ώρες 28/4/2013 είπαμε ξαφνικά ένα πολύ πικρό αντίο σε ένα δικό μας άνθρωπο το Λευτέρη Γκατζάκη. (Ο Λευτέρης γαμπρός του Αντώνη Ψαρρού, σύζυγος της Βάσως). Έφυγες τόσο νωρίς και τόσο παράδοξα, που δεν βρίσκουμε  λόγια να γράψουμε και να εκφράσουμε τον πόνο μας. Στο  άκουσμα αυτού του θλιβερού μαντάτου, όλοι  μας μείναμε άφωνοι. Δεν πίστεύαμε στ’ αυτιά μας. Γιατί Λευτέρη γιατί; Δύσκολες στιγμές περνά η Βάσω και μαζί όλη η οικογένειά της, καθώς  έφυγε για πάντα από τη ζωή της ο άνθρωπος που αγάπησε, που δημιούργησε. Έχασε τον κόσμο της. Όλοι εμείς οι άλλοι χάσαμε έναν πατριώτη, έναν άριστο φίλο. Εμείς οι πατριώτες σου και οι φίλοι σου, σου υποσχόμαστε ότι θα σε θυμόμαστε πάντα γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν  τους ξεχάσουν  οι ζωντανοί.

Καλό ταξίδι Λευτέρη. Αιωνία σου η μνήμη.

Κλαίουσα Ἰτιά

Κυλοῦσε τὸ νερὸ
καὶ στὸν καθρέφτη του γυαλίζονταν ἰτιὲς
τὰ πλούσια τὰ μαλλιά τους λούζαν λυγερές.
Καὶ τὰ σπαθιὰ τ᾿ ἀστραφτερά τους
χτυπώντας στοὺς κορμοὺς
καλπάζαν κατακόκκινοι μὲς στοὺς δρυμοὺς
καλπάζαν πρὸς τὴ δύση
μεθύσι!...

Καὶ τότε ξάφνου
σὰ τὸ πουλὶ τὸ λαβωμένο
τὸ πληγωμένο
στὸ φτερό του
γκρεμίστηκ᾿ ἕνας καβαλάρης
ἀπ᾿ τ᾿ ἄλογό του.

Δὲ σκλήρισε
τοὺς ἄλλους πού ῾φευγαν δὲ ζήτησε
τὰ βουρκωμένα μάτια του ἐγύρισε
μονάχα γιὰ νὰ δεῖ
τὰ πέταλα ποὺ λάμπαν.
Τὸ ποδοβολητὸ ἐσβοῦσε μὲς στὴ φύση
καὶ τ᾿ ἄλογα ἐχάνονταν στὴ δύση!

Καμαρωτοὶ ἐσεῖς καβαλαρέοι
Ὦ κόκκινοι κι ἀστραφτεροὶ καβαλαρέοι
καβαλαρέοι φτερωτοὶ
καμαρωτοὶ
ὡραῖοι!...
Μ᾿ ἴδιες φτεροῦγες πέταξη ἡ ζωὴ ποὺ ῥέει!

Ὁ φλοῖσβος τοῦ νεροῦ σταμάτησε
ἐχάθη
οἱ ἴσκιοι ἐβυθίστηκαν στοῦ σκοταδιοῦ τὰ βάθη
τὰ χρώματα σβηστῆκαν
στὰ μάτια του τὰ πένθιμα
τὰ πέπλα κατεβῆκαν
καὶ τῆς ἰτιᾶς ἡ φυλλωσιὰ
χαϊδεύει τὰ μαλλιά του!

Μὴ κλαῖς ἰτιά μου θλιβερὰ
καὶ μὴ βαριοστενάζεις
πάν᾿ ἀπ᾿ τὰ σκοτεινὰ νερὰ
τὸ δάκρυ μὴ σταλάζεις
Ὦ μὴ στενάζεις
μὲ σφάζεις.

(Ποίημα Ναζίμ Χικμέτ)

Κυκλοφόρησε το 18ο τεύχος της εφημερίδας μας!

Κυκλοφόρησε το Νέο Φύλλο της εφημερίδας μας "Τα Νέα των Ταξιαρχών" Φύλλο 18ο, με τη φροντίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου, με πλούσια ύλη και θέματα του χωριού μας και της ευρύτερης περιοχής! Διαβάστε τη!

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ!!!
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΑΣ! ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΊΣΕΙ ΝΑ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ!!!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!

 Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας
και εν τοις μνήσασιν, ζωήν χαρισάμενος.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ταξιαρχών «Η ΜΟΦΚΙΤΣΑ» εύχεται στα μέλη  και φίλους του Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη! Η Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρα μας, να μας δίνει φώτιση, πίστη και δύναμη! Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους, με υγεία πάνω απ’ όλα!!
Και του χρόνου!

Στερνό Αντίο στον Νίκο...

Φτωχότερη έγινε από χθες 23/4/2013 η κοινωνία του Νιοχωριού. Ένας ακόμη πατριώτης και φίλος ο Νίκος Αγραπιδάς έφυγε, αφού έδωσε άνιση, αλλά παλληκαρήσια μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Στα 80 του χρόνια ο Νίκος πέταξε για τη "γειτονιά των αγγέλων" βυθίζοντας στο πένθος την αγαπημένη του γυναίκα Δημητρούλα, τα αγαπημένα του παιδιά, τα εγγόνια του, τα αδέρφια του, όλους τους συγγενείς, μα και όλους όσους τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Γονείς, φίλοι, συγγενείς ήταν όλοι εκεί για να πουν το στερνό «αντίο» στο Νίκο και να τον συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία. Ο Ιερός Ναός Πέτρου και Παύλου, στο Νιοχώρι, στο μέρος που αγάπησε και δημιούργησε, γέμισε από κόσμο κατά την εξόδιο ακολουθία. Το σκηνικό ιδιαίτερα βαρύ για τους οικείους του αλλά και για τον απλό κόσμο. Όλοι τον αποχαιρέτησαν μ’ ένα λουλούδι αφού η μοίρα επέλεξε να τον κάνει κάτοικο της γειτονιάς των αγγέλων. Νίκο καλό ταξίδι.
ΜΑΝΘΟΣ ΚΑΤΣΑΜΠΟΥΛΑΣ

Η ετήσια συνεστίαση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ζαχάρως!

 Την ετήσια συνεστίασή του πραγματοποίησε ο Πολιτιστικός σύλλογος Ζαχάρως την Κυριακή 14 Απριλίου 2013, στην ταβέρνα του Καλοκαιρινού στην Πλάκα. Μια όμορφη συνεστίαση, μέσα σε ζεστή ατμόσφαιρα, με ευχάριστη καλή μουσική με αποτέλεσμα  τα μέλη και οι φίλοι του συλλόγου αντάμωσαν, κουβέντιασαν και διασκέδασαν. Το πιο μεγάλο αστέρι της περιοχής μας, του παλιού λαϊκού τραγουδιού η Χαρούλα Λαμπράκη χάρισε αξέχαστες παλιές επιτυχίες σε όλους όσους παραβρέθηκαν.

Και του Χρόνου!!

Στη σκόνη του χρόνου...

(Πράγματα που δεν θα γνωρίσουν ποτέ τα σημερινά παιδιά!)

Αν επιχειρούσαμε μια μικρή βόλτα δύο-τρεις δεκαετίες πιο πριν, τι θα διαπιστώναμε; Πράγματα της τότε εποχής, εγκατελειμένα αφήνονται στη δύνη του χρόνου. Υπάρχει ανάγκη η δημιουργία ενός λαογραφικού μουσείου όπου θα βρούνε στέγη όλα εκείνα τα αντικείμενα των παλιών χρόνων που σηματοδοτούν μνήμες και χαράζουν στιγμές στην Ιστορία.

Όλα αυτά υπάρχουν σαν αναμνήσεις σε όλους εμάς που τα ζήσαμε εκείνα τα -πιο απλά- χρόνια, αλλά σκεφτείτε πόσες είναι οι πιθανότητες να τα θυμούνται ή να τα γνωρίζουν όσοι ενηλικιώνονται σήμερα ή οι γενιές που έπονται;

Ζυγαριά  

Το πρώτο αντικείμενο που έβλεπες πάνω στον πάγκο του καταστήματος. Λίγα μέτρα πιο δίπλα  υπήρχαν απ᾽ όλα τα τρόφιμα, φασόλια, μακαρόνια, ρύζι, φακές, ρέγγες, λουκούμια κτλ. Τα περισσότερα τρόφιμα ήταν μέσα σε τσουβάλια και πάνω υπήρχε η σέσουλα, όπου γέμιζες τη χαρτοσακούλα με τα φασόλια η τη ζάχαρη, ανάλογα τι ήθελες να πάρεις. Δίπλα η ζυγαριά. που ζύγιζες ότι αγόραζες. Ένα τετράδιο δίπλα, το δεφτέρι όπως το λέγαμε, στο οποίο έγραφε ο μπακάλης κάθε μέρα τι αγόραζες και πόσο κόστιζε. Δεν υπήρχαν χρήματα τοις μετρητοίς και αν υπηρχαν αυτό συνεβαινε λίγες φορές.

Ραδιόφωνο με βελόνα   

                                         

Επιστρέφουμε στη μουσική, για να θυμηθούμε τα παλιά μας ραδιόφωνα, στα οποία η επιλογή του σταθμού γινόταν με το γύρισμα της βελόνας και με αρκετά παράσιτα. Ραδιόφωνα γουστόζικα, με λυχνίες και ποολλές φορές ενσωματωμένα σε έπιπλο.

Σταθερό τηλέφωνο με καντράν και καλώδια

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί στο χωριό μας αλλά και σε όλα σχεδόν τα χωριά δεν υπήρχαν τηλέφωνα στα σπίτια ούτε και τηλεωράσεις. Ένα τηλέφωνο υπήρχε στο κεντρικό καφενείο. Μέχρι τότε, η μόνη τηλεφωνική επικοινωνία γινόταν με τα χαριτωμένα τηλέφωνα που διέθεταν στρογγυλό καντράν, στο οποίο έπρεπε να γυρίσεις τα νούμερα ώστε να σχηματίσεις τον αριθμό, και φυσικά να μείνεις στο ίδιο μέρος κατά την διάρκεια του τηλεφωνήματος. Ο μετρητής δίπλα έγραφε τις μονάδες και που αυτές καθόριζαν το ποσό που έπρεπε να πληρώσεις όταν χρειαζόταν κάπου να τηλεφωνήσεις. Υπήρχε το τοπικό τηλεφώνυμα αλλά και το υπεραστικό. Το τοπικό ήταν μια μονάδα. Στο υπεραστικό οι μονάδες ήταν περισσότερες, σύμφωνα με τον χρόνο του τηλεφωνήματος.

Δραχμές

 Το κατοστάρικο, το χιλιάρικο, η δραχμή, το πράσινο πεντακοσάρικο, ο Κολοκοτρώνης στο πεντοχίλιαρο και ο Παπανικολάου στο δεκαχίλιαρο ήταν το Εθνικό μας Νόμισμα μέχρι να αποσυρθούν για το χατίρι της ευρωζώνης. Όσοι βρίσκονται τώρα στην εφηβεία μάλλον δεν γνωρίζουν καν πως μοιάζουν.Εμείς οι παλιώτεροι όμως το ζήσαμε και μεγαλώσαμε με αυτά.

 Η Γραφομηχανή

 Όταν ακόμη και τα αρχεία Word μοιάζουν δεδομένα και κλασικά, οι σελίδες που έχουν τυπωθεί σε γραφομηχανή, με την χαρακτηριστική παλιομοδίτικη γραμματοσειρά και το γύρισμα του μηχανισμού κάθε φορά που τελειώνει η αράδα φαντάζει πολύ μακρινή ανάμνηση. Τόσο, που έχει θέση μόνο σε παλιά θρίλερ όπου τα απειλητικά σημειώματα του δολοφόνου γράφονται σε γραφομηχανή για να μην αναγνωριστεί ο γραφικός χαρακτήρας. Πρόσφατα, μάλιστα, έκλεισε και το τελευταία εργοστάσιο γραφομηχανών στον κόσμο, οπότε όσοι πρόλαβαν… την γραφομηχανή είδαν.

Φωτογραφικές μηχανές με φιλμ

Αν ρωτούσετε έναν «εραστή» της τέχνης της φωτογραφίας, θα σας έλεγε ότι η αναλογική μηχανή και η ποιότητα του φιλμ παραμένουν ακόμη και σήμερα άφταστα από την ψηφιακή τεχνολογία. Και θα είχε δίκιο. Ωστόσο, για όλους όσους η φωτογραφική μηχανή σημαίνει αναμνηστικές φωτογραφίες και τοπία από τα ταξίδια και το άγχος να μην τελειώσουν οι 36 στάσεις του φιλμ και να μην βγουν με κόκκινα μάτια, είναι πια μακρινό παρελθόν. Οι μικρές ψηφιακές compact μηχανές αλλάζουν εδώ και χρόνια την φωτογραφική μας καθημερινότητα.