Στη σκόνη του χρόνου...

(Πράγματα που δεν θα γνωρίσουν ποτέ τα σημερινά παιδιά!)

Αν επιχειρούσαμε μια μικρή βόλτα δύο-τρεις δεκαετίες πιο πριν, τι θα διαπιστώναμε; Πράγματα της τότε εποχής, εγκατελειμένα αφήνονται στη δύνη του χρόνου. Υπάρχει ανάγκη η δημιουργία ενός λαογραφικού μουσείου όπου θα βρούνε στέγη όλα εκείνα τα αντικείμενα των παλιών χρόνων που σηματοδοτούν μνήμες και χαράζουν στιγμές στην Ιστορία.

Όλα αυτά υπάρχουν σαν αναμνήσεις σε όλους εμάς που τα ζήσαμε εκείνα τα -πιο απλά- χρόνια, αλλά σκεφτείτε πόσες είναι οι πιθανότητες να τα θυμούνται ή να τα γνωρίζουν όσοι ενηλικιώνονται σήμερα ή οι γενιές που έπονται;

Ζυγαριά  

Το πρώτο αντικείμενο που έβλεπες πάνω στον πάγκο του καταστήματος. Λίγα μέτρα πιο δίπλα  υπήρχαν απ᾽ όλα τα τρόφιμα, φασόλια, μακαρόνια, ρύζι, φακές, ρέγγες, λουκούμια κτλ. Τα περισσότερα τρόφιμα ήταν μέσα σε τσουβάλια και πάνω υπήρχε η σέσουλα, όπου γέμιζες τη χαρτοσακούλα με τα φασόλια η τη ζάχαρη, ανάλογα τι ήθελες να πάρεις. Δίπλα η ζυγαριά. που ζύγιζες ότι αγόραζες. Ένα τετράδιο δίπλα, το δεφτέρι όπως το λέγαμε, στο οποίο έγραφε ο μπακάλης κάθε μέρα τι αγόραζες και πόσο κόστιζε. Δεν υπήρχαν χρήματα τοις μετρητοίς και αν υπηρχαν αυτό συνεβαινε λίγες φορές.

Ραδιόφωνο με βελόνα   

                                         

Επιστρέφουμε στη μουσική, για να θυμηθούμε τα παλιά μας ραδιόφωνα, στα οποία η επιλογή του σταθμού γινόταν με το γύρισμα της βελόνας και με αρκετά παράσιτα. Ραδιόφωνα γουστόζικα, με λυχνίες και ποολλές φορές ενσωματωμένα σε έπιπλο.

Σταθερό τηλέφωνο με καντράν και καλώδια

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί στο χωριό μας αλλά και σε όλα σχεδόν τα χωριά δεν υπήρχαν τηλέφωνα στα σπίτια ούτε και τηλεωράσεις. Ένα τηλέφωνο υπήρχε στο κεντρικό καφενείο. Μέχρι τότε, η μόνη τηλεφωνική επικοινωνία γινόταν με τα χαριτωμένα τηλέφωνα που διέθεταν στρογγυλό καντράν, στο οποίο έπρεπε να γυρίσεις τα νούμερα ώστε να σχηματίσεις τον αριθμό, και φυσικά να μείνεις στο ίδιο μέρος κατά την διάρκεια του τηλεφωνήματος. Ο μετρητής δίπλα έγραφε τις μονάδες και που αυτές καθόριζαν το ποσό που έπρεπε να πληρώσεις όταν χρειαζόταν κάπου να τηλεφωνήσεις. Υπήρχε το τοπικό τηλεφώνυμα αλλά και το υπεραστικό. Το τοπικό ήταν μια μονάδα. Στο υπεραστικό οι μονάδες ήταν περισσότερες, σύμφωνα με τον χρόνο του τηλεφωνήματος.

Δραχμές

 Το κατοστάρικο, το χιλιάρικο, η δραχμή, το πράσινο πεντακοσάρικο, ο Κολοκοτρώνης στο πεντοχίλιαρο και ο Παπανικολάου στο δεκαχίλιαρο ήταν το Εθνικό μας Νόμισμα μέχρι να αποσυρθούν για το χατίρι της ευρωζώνης. Όσοι βρίσκονται τώρα στην εφηβεία μάλλον δεν γνωρίζουν καν πως μοιάζουν.Εμείς οι παλιώτεροι όμως το ζήσαμε και μεγαλώσαμε με αυτά.

 Η Γραφομηχανή

 Όταν ακόμη και τα αρχεία Word μοιάζουν δεδομένα και κλασικά, οι σελίδες που έχουν τυπωθεί σε γραφομηχανή, με την χαρακτηριστική παλιομοδίτικη γραμματοσειρά και το γύρισμα του μηχανισμού κάθε φορά που τελειώνει η αράδα φαντάζει πολύ μακρινή ανάμνηση. Τόσο, που έχει θέση μόνο σε παλιά θρίλερ όπου τα απειλητικά σημειώματα του δολοφόνου γράφονται σε γραφομηχανή για να μην αναγνωριστεί ο γραφικός χαρακτήρας. Πρόσφατα, μάλιστα, έκλεισε και το τελευταία εργοστάσιο γραφομηχανών στον κόσμο, οπότε όσοι πρόλαβαν… την γραφομηχανή είδαν.

Φωτογραφικές μηχανές με φιλμ

Αν ρωτούσετε έναν «εραστή» της τέχνης της φωτογραφίας, θα σας έλεγε ότι η αναλογική μηχανή και η ποιότητα του φιλμ παραμένουν ακόμη και σήμερα άφταστα από την ψηφιακή τεχνολογία. Και θα είχε δίκιο. Ωστόσο, για όλους όσους η φωτογραφική μηχανή σημαίνει αναμνηστικές φωτογραφίες και τοπία από τα ταξίδια και το άγχος να μην τελειώσουν οι 36 στάσεις του φιλμ και να μην βγουν με κόκκινα μάτια, είναι πια μακρινό παρελθόν. Οι μικρές ψηφιακές compact μηχανές αλλάζουν εδώ και χρόνια την φωτογραφική μας καθημερινότητα.