Πριν λίγες ώρες 28/4/2013 είπαμε ξαφνικά ένα πολύ πικρό
αντίο σε ένα δικό μας
άνθρωπο το Λευτέρη Γκατζάκη. (Ο Λευτέρης γαμπρός του Αντώνη Ψαρρού, σύζυγος της Βάσως). Έφυγες τόσο νωρίς και τόσο παράδοξα, που
δεν βρίσκουμε λόγια να γράψουμε και να εκφράσουμε
τον πόνο μας. Στο άκουσμα αυτού του θλιβερού μαντάτου, όλοι μας μείναμε άφωνοι. Δεν πίστεύαμε στ’ αυτιά μας.
Γιατί Λευτέρη γιατί; Δύσκολες στιγμές περνά η Βάσω και μαζί όλη η οικογένειά της, καθώς έφυγε για πάντα από τη ζωή της ο
άνθρωπος που αγάπησε, που δημιούργησε. Έχασε τον κόσμο της. Όλοι εμείς οι άλλοι
χάσαμε έναν πατριώτη, έναν άριστο φίλο. Εμείς οι πατριώτες σου και οι
φίλοι σου, σου υποσχόμαστε ότι θα σε θυμόμαστε πάντα γιατί οι άνθρωποι
πεθαίνουν όταν τους ξεχάσουν οι ζωντανοί.
Καλό ταξίδι Λευτέρη. Αιωνία σου η μνήμη.
Κλαίουσα Ἰτιά
Κυλοῦσε τὸ νερὸκαὶ στὸν καθρέφτη του γυαλίζονταν ἰτιὲς
τὰ πλούσια τὰ μαλλιά τους λούζαν λυγερές.
Καὶ τὰ σπαθιὰ τ᾿ ἀστραφτερά τους
χτυπώντας στοὺς κορμοὺς
καλπάζαν κατακόκκινοι μὲς στοὺς δρυμοὺς
καλπάζαν πρὸς τὴ δύση
μεθύσι!...
Καὶ τότε ξάφνου
σὰ τὸ πουλὶ τὸ λαβωμένο
τὸ πληγωμένο
στὸ φτερό του
γκρεμίστηκ᾿ ἕνας καβαλάρης
ἀπ᾿ τ᾿ ἄλογό του.
Δὲ σκλήρισε
τοὺς ἄλλους πού ῾φευγαν δὲ ζήτησε
τὰ βουρκωμένα μάτια του ἐγύρισε
μονάχα γιὰ νὰ δεῖ
τὰ πέταλα ποὺ λάμπαν.
Τὸ ποδοβολητὸ ἐσβοῦσε μὲς στὴ φύση
καὶ τ᾿ ἄλογα ἐχάνονταν στὴ δύση!
Καμαρωτοὶ ἐσεῖς καβαλαρέοι
Ὦ κόκκινοι κι ἀστραφτεροὶ καβαλαρέοι
καβαλαρέοι φτερωτοὶ
καμαρωτοὶ
ὡραῖοι!...
Μ᾿ ἴδιες φτεροῦγες πέταξη ἡ ζωὴ ποὺ ῥέει!
Ὁ φλοῖσβος τοῦ νεροῦ σταμάτησε
ἐχάθη
οἱ ἴσκιοι ἐβυθίστηκαν στοῦ σκοταδιοῦ τὰ βάθη
τὰ χρώματα σβηστῆκαν
στὰ μάτια του τὰ πένθιμα
τὰ πέπλα κατεβῆκαν
καὶ τῆς ἰτιᾶς ἡ φυλλωσιὰ
χαϊδεύει τὰ μαλλιά του!
Μὴ κλαῖς ἰτιά μου θλιβερὰ
καὶ μὴ βαριοστενάζεις
πάν᾿ ἀπ᾿ τὰ σκοτεινὰ νερὰ
τὸ δάκρυ μὴ σταλάζεις
Ὦ μὴ στενάζεις
μὲ σφάζεις.
(Ποίημα Ναζίμ Χικμέτ)
