Μια ανάμνηση παλιά! Θυμάμαι χρόνια και χρόνια κάθε Χριστούγεννα ή σε γειτονικά χωριά τις Απόκριες να ετοιμάζεται το περίφημο παστό. Ας θυμηθούμε έτσι μαζί πως το φτιάχνανε.
Σφάζαμε το χοιρινό, το καθαρίζουμε από τις τρίχες του δέρματος (δεν το γδέρνανε) και το κρεμούσαμε να στεγνώσει και να παγώσει.
Την άλλη μέρα το κόβαμε στη μέση κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης και μετά το κόβαμε σε λωρίδες(φέρσες) πλάτους 8-10 εκ.
Κάθε λωρίδα τη χαράζαμε τετράγωνα κομμάτια χωρίς να χωρίσουν τελείως αλλά να φθάσει το χάραγμα μέχρι το δέρμα. (Χαράζαμε από την πλευρά του λίπους). Μετά από το δέρμα σειρά είχαν τα ψαχνά κομμάτια του κρέατος.
Αλατίζαμε πολύ καλά με χοντρό αλάτι τις λωρίδες του δέρματος αλλά και τα ψαχνά κομμάτια και το βάζαμε μέσα σε μεγάλες καλαθούνες και το αφήναμε σε δροσερό μέρος (συνήθως στα κατώγια) για 7-8 μέρες για να το «πιάσει» το αλάτι. (πάστωμα).
Μετά κόβαμε τα χαραγμένα τετράγωνα κομμάτια, τα πλέναμε να φύγει το αλάτι και τα βράζαμε σε καζάνι με νερό και αρκετό λίπος.
Όταν πλησίαζε να βράσει το κρέας προσθέταμε φλούδες πορτοκαλιού και κανελογαρίφαλα.
Και περνάμε στο τελικό στάδιο. Το τελικό στάδιο είναι το τηγάνισμα. Σε καζάνι με μπόλικο λάδι και λίπος από το ίδιο το χοιρινό αρχίζαμε το τηγάνισμα του κρέατος. Αφού τηγανιστεί όλο το κρέας, κατεβάζαμε το καζάνι από τη φωτιά, αφήναμε να κρυώσει καλά και τοποθετούσαμε το παστό με σειρά σε πήλινες στάμνες ή ειδικά δοχεία με αρκετό λίπος για να σκεπαστεί το κρέας καλά και το τοποθετούσαμε σε δροσερό και σκοτεινό μέρος.
Το παστό μας ήταν έτοιμο!
Παλιά το
παστό χοιρινό εξυπηρετούσε στη διατήρησης του κρέατος την εποχή που δεν υπήρχε
ψυγείο. Σήμερα είναι ένας εξαιρετικός μεζές.
